Nawożenie buraków cukrowych - podsumowanie

Największe zapotrzebowanie na składniki pokarmowe w burkach cukrowych przypada na okres 1-1,5 miesiąca po siewie. Przykład krzywych pobrania wykazuje pobranie makroskładników w czasie wegetacji. Badania te wskazują pobranie azotu i potasu we wczesnych fazach wzrostu, przedstawiają również konieczność dostępności składników w fazach wzmożonego zapotrzebowania na nie.

Makroskładniki

Buraki cukrowe wykazują największe zapotrzebowanie na azot oraz potas.

Największa akumulacja składników pokarmowych występuje na około 3-4 miesiące po siewie. Krzywa pobrania pokazuje, że fosfor i magnez pobierane są relatywnie wolno, choć równomiernie w okresie wegetacji. Dlatego ważne jest aby dostępność fosforu miała miejsce w całym okresie wegetacji.

Znamy pobranie jednostkowe składników pokarmowych przez buraki cukrowe, mogą się one jednak różnic w stosunku do wielkości plonu, przebiegu sezonu wegetacyjnego i innych warunków.

Mikroskładniki

Buraki cukrowe wykazują duże zapotrzebowanie na mikroskładniki. W szczególności są to bor, mangan, miedź i cynk. Tabela wskazuje na ilość pobranych mikroskładników.

Znane są liczne doniesienia wskazujące na przyrost plonu buraków cukrowych po zastosowaniu manganu. W szczególności przy optymalnym dla buraków pH gleby. Wraz ze wzrostem pH gleby zmniejsza się również dostępność dla roślin cynku i miedzi.