Żółknięcie liści kukurydzy

Objawami niedoboru azotu, w przypadku młodych roślin kukurydzy, charakteryzują się poprzez liście o zabarwieniu bladożółtym lub jasnozielonym, łodygi roślin stają się cienkie, opóźnia się kwitnienie. Starsze rośliny posiadają natomiast V-kształtne żółte przebarwienia wierzchołkowe liści, przechodzące później w nekrozy a rozpoczynające się od liści najstarszych.

Kukurydza z objawami niedoboru potasu charakteryzuje się jasnozielonymi liśćmi lub żółtymi smugami. Te żółknięcia lub “oparzenia” na krawędzi liści, częściej występujące na dolnych, starszych liściach przeradzają się następnie w nekrozy. Starsze rośliny charakteryzują się brązowymi liśćmi.

Objawy niedoboru magnezu występują najpierw na starszych liściach charakteryzują się żółtymi/białymi nekrozami międzynerwowymi.

Niedobór siarki objawia się zmianą koloru liści na jasnozielony lub żółty. Najczęściej występują przebarwienia pasowe. Dolne liście pozostają zielone, w przeciwieństwie do azotu, w przypadku którego to najstarsze liście ulegają pierwsze chlorozie.

Jeśli wzrost kukurydzy jest zahamowany z charakterystycznymi chlorozami pomiędzy nerwami młodszych, znajdujących się na górze liści najprawdopodobniej jest to niedobór żelaza. Całość daje efekt pasowego przebarwienia. Objawy niedoboru żelaza występują na glebach alkaicznych i wapiennych.

Pierwsze objawy niedoboru cynku charakteryzują się bladozielono-żółtymi pasowymi przebarwieniami u nasady liścia lub po obu stronach nerwu głównego. Młodsze liście stają się białe/żółte lub mają białe/żółte przebarwienia na pochwie liściowej a łodygi stają się czerwone.

Wiechowanie i pojawianie się kolb oraz dojrzewanie opóźniają się, przez co zmniejsza się plon roślin. Niedobory cynku wzrastają na glebach wapiennych i o wysokim odczynie gleby, oraz z wysoką zawartością fosforu. Z wszystkich mikroelementów kukurydza najbardziej wrażliwa jest na niedobór cynku, niedobór uwidacznia się najczęściej w fazach pomiędzy V2 i V8.

Jeżeli rośliny wzrastają przy niedoborze miedzi najmłodsze liście stają się żółte lub jasnozielone, w późniejszych fazach wzrostu liście te zwijają się, końcówki liści więdną robią się biało-szare i zamierają.

Pod wpływem niedoboru manganu, młode i trochę starsze liście mają jednolite, biało-żółte paski po środku liści. Przebarwienia przechodzą w nekrozy z odpadającymi częściami, w których nastąpiła nekroza komórek. Objawy są zbliżone do objawów niedoboru żelaza. Aby mieć pewność, który pierwiastek znajduje się w deficycie należy zrobić analizę chemiczną liści.